Αφιέρωμα στα15 χρόνια
του λογοτεχνικού περιοδικού «ΚΕΛΑΙΝΩ»
Ένα
δεντρί μοναδικό φύτεψε σε περβόλι
άξια περβολάρισσα
και το θαυμάσαν όλοι.
Το φρόντισε με
προσοχή, δεν ήτανε τυχαίο
και «ΚΕΛΑΙΝΩ» το
βάφτισε, με όνομα αρχαίο.
Γρήγορα πέταξε
κλαδιά, βλαστούς μπουμπουκιασμένους
π’ αντέξανε σε θύελλες
, καιρούς ανταριασμένους.
Οι κλώνοι του
απλώθηκαν σ’ ανατολή και δύση
χαρίζοντας μοσχοβολιές
λογής-λογής στη φύση.
Ίσως να μη φαντάστηκε
πως ήτανε μοιραίο
να γίνει τούτο το
δεντρί ξεχωριστά σπουδαίο,
σε πείσμα αυτών
που λέγανε με κάθε ειρωνεία
πως γρήγορα θα
μαραθεί από….. ζηλοφθονία.
Κάθε του φύλλο
πλήρωμα μιαν εποχή του χρόνου
μεθυστικού
αρώματος, πνεύματος ζωογόνου.
Σφιχταγκαλιάσανε
τη γη οι δυνατές του αξίες
θέριεψε και
μεσουρανεί μέχρι τους γαλαξίες.
Χίλιες φωλιές εστήσανε επάνω στα κλαδιά του
πουλιά κι αηδόνια τ’ ουρανού και μες τη φυλλωσιά του
ακούεις τιτιβίσματα
κι από ξεπεταρούδια,
που τραγουδούν
δειλά - δειλά της άνοιξης τραγούδια.
Τα δεκαπέντε
έκλεισε επιτυχίας χρόνια
μα κάνω μία
πρόβλεψη, θ’ ακούγεται αιώνια.
Νοιώθω μεγάλη την
τιμή , το έχω για καμάρι
κι εγώ πουλάκι
ταπεινό πάνω σ’ ένα κλωνάρι,
να λέω το τραγούδι
μου, ν’ ακούγετ’ η φωνή μου
μαζί με το κελάηδισμα
του κάθε επωνύμου.
Να ζήσεις περβολάρισσα
, γλυκιά μας Παναγιώτα,
που σ’ έχουμε μες
την καρδιά κι όποιον κι αν θέλεις ρώτα,
μαζί με τον
αγαπητό σε όλους μας Αντώνη
που είστε το
ξεχωριστό αντρόγυνο «ΖΑΛΩΝΗ».
Γιώργος
Γιακουμινάκης -Βαγιωνιάς-
