ΠΟΙΗΤΕΣ του ΚΕΛΑΙΝΩ

  Γόνιμες ελπίδες

Κάθε κύκλος μια ζωή.

- Άφθαρτο όραμα:

Το δώρημα της αγάπης.

- Απόσταγμα ουρανού:

Αντιφέγγισμα έναστρης νύχτας,

και αίγλη ολοπόρφυρης μέρας.

- Φέγγος ανέσπερο:

εγρήγορσης σκίρτημα.

Τα σύμβολα πέφτουν

νέα γεννιούνται

διαιωνίζοντας το σήμερα…

Ονείρατα άτρωτα,

πόθοι αρχέγονοι,

σιωπηλά συγχρονίζονται

στης ελπίδας το γλυκόηχο τόνο.

Τ’ αστέρια ομότροπα

στίλβουν με του Φοίβου

τον παλμό,

τον θείον, τον ερωτικό!

- Τα πυροβόλα,

όργανα των αφρόνων,

κροταλίζοντας θερίζουν απόρριζα

ορθόκορφα «Κυπαρίσσα»,

γιατί ανυπόταχτα ήταν –τάχα-

κι ατίθασα…

Τα παιδιά τα θεία πλάσματα

που γόνιμες κυοφορούν ελπίδες

μεθυσμένα απ’ της ζωής τ’ αρώματα,

πάντα θα βρίσκουν τρόπους μυστικούς

τις τρίβους της ζωής τους να φεγγίζουν…

-Αναφώνηση:

Διώχτε το σκοτάδι.

Αφήστε τον ήλιο και τους φωστήρες

να καταυγάζουν με δόξα και φως,

τα ουράνια και χθόνια υψώματα!

            Τίτος Βεργίτης

_______________________________

Πολεμικό ανακοινωθέν

Έκτακτο παράρτημα:

Από ώρα έκτη

προ μεσημβρίας σήμερα

ποίημα εισβάλλει

στην άοπλη παραμεθόριο

της ψυχικής μου επικράτειας

αρματωμένο με την τελευταία

τεχνολογία των λέξεων

έτοιμο να υποτάξει

κάτω απ’ την μπότα των στίχων του

τις καθεύδουσες ώρες μου.

Στίχοι παρελαύνουν

μ’ εμβατήρια ποιητικά

στα χωρικά μου ρήματα

κι αδίστακτα κηρύσσουν

ποιητικό νόμο.

«Κανένας να μην κυκλοφορεί

μετά τις οχτώ το βράδυ

εκτός κι αν είναι στίχος

υπήκοος ποιήματος.

Απαγορεύονται οι συγκεντρώσεις

τυχαίων λέξεων

κι ατάκτως εριμμένων.

Επιτρέπονται μόνο

οι συναθροίσεις λέξεων

που ποίημα ιχνηλατούν

κι οι αυτομολήσεις ιδεών

στο στρατόπεδο της φαντασίας».

Κι η νύχτα σύρεται

σ’ άνευ όρων συνθηκολόγηση

με τον εισβολέα που ανελέητα

με ποίηση τη βομβαρδίζει.

            Βασίλης Μ. Κομπορόζος

    __________________________

            Μέρα γλυκεία

    (Απ’ το απάνθισμα της πρώτης του

        ποιητικής τοξοβολίας!)

Λαμπροφωτούσα

όμορφη μέρα

γλυκοφιλούσα

στα πλάγια πέρα

λαφροκουνίσου.

Μη παιχνιδίζεις

ουδέ στο κύμα

πάρ’ να δροσίζεις

τ’ άωρο κρίμα

και το φιλί σου.

Μέρα γλυκεία

την ακριβή σου

δώσ’ μου θωπεία

στο λευκανθί σου

να σ’ αντικρίσω.

Την απαλάδα

μιας ηλιαχτίδας

μέσ’ στη δροσάδα

κάποιας ελπίδας

να σφιχτοκλείσω.

            Κώστας Καρούσος

_____________________________

Χειμωνιάτικες ώρες

Ένιωθα μια ανεμελιά

μέσα στο κρύο

κι ήρθε μια ανάμνηση παλιά

να πει αντίο.

κοιτώ τη γέρικη μηλιά

με τ’ άδεια κλώνια,

κοιτώ τα λίγα μου μαλλιά

γεμάτα χιόνια.

και μόνο μια μικρή ελιά

με χαιρετάει

καθώς μου στέλνει δυο φιλιά

και μου γελάει…

            Στάθη Γρίβα

___________________________

Τα χέρια σου όλο έκφραση

θυμού και τρυφεράδας.

Τα μάτια σου

μια θάλασσα πιθυμιές

ωκεανοί στοιβαγμένων μυστικών

φωτογραφίζουν

τις λεπτομέρειες των ωρών μας.

Αγαπώ τα μάτια σου.

Αγαπώ τα χέρια σου

που μπορούν να λειώνουν

την άρνησή μου

μέσα από τα «Θέλω» σου

που γίνονται δικά μου.

            Κική Σεγδίτσα

_______________________________

«Τις αγορεύειν βούλεται;»

Καχεκτικός φιλάσθενος,

φωνή ισχνή που τραύλιζε,

άτολμος μπρος στο πλήθος.

Η φυσική υστέρηση δεν σ’ έκαμψε,

δεν σε πτοεί η δυσμένεια της τύχης.

Εαυτόν φρουρό άγρυπνο έταξες

να φυλάττει Θερμοπύλες

με τη γραφίδα παρά πόδας.

Ούτε η Ελλάς, ούτε η βάρβαρος

την πλεονεξία χωρούν του ανθρώπου.

Οι «Φιλιππικοί» αντίδωρο

και ο «περί Στεφάνου».

Γαίαν έχοις ελαφράν, Δημόσθενες!

            Χαράλαμπος Βασιλάκης

______________________________

Σαν δυο λίμνες

Σαν δυο λίμνες γειτονικές

όμοιες μοιάζουν τα μάτια σου

να ανταμώσουν κάποτε η ευχή τους

ροσόλι και γλυκό να κεραστούν

από τα κρίνα χέρια σου.

Ωκεανός να γίνουν κι εσένα

σε «πλάβια» μέσα

να σε ταξιδέψουν στο … επέκεινα.

Σαν δυο λίμνες γειτονικές

σαν ξεχωριστές σταγόνες βροχής

να κατρακυλήσουν, στη Γη να φτάσουν

για πάντα να ενωθούνε.

            Ζιζή Γερονυμάκη

____________________________   

Καημένο κορίτσι

σε ζήτησα παντού,

όπου μπόρεσα.

Σε ζήτησα

στις στροφές του ανέμου,

κι ήσουν πλάι μου

όλη την ώρα.

Καημένο κορίτσι

σε ζήτησα παντού

όπου μπόρεσα.

Σε ζήτησα εξαντλητικά

και επίμονα

μα σε βρήκα μονάχα

όταν είχες πια

φύγει οριστικά.

Παύλος Ναθαναήλ

Πρόεδρος της Ε.Ε.Λ.

(Απ΄ τα ποιήματα της νιότης του)

___________________________________  

Προσωπεία

Η διαφθορά

σαν άβγαλτη μικρή παρθένα

φοράει το πρόσχημα

υποδύεται την προσφορά

παραπλανά τον αφελή

εισπράττει ανενδοίαστα

τον μόχθο του έντιμου

και ποδοπατάει

χωρίς ντροπή

την αξιοπρέπεια

του ανυπεράσπιστου.

            Λένια Χριστοφόρου

_________________________________

Υπέροχη νύχτα

Υπέροχη νύχτα με γεμάτο φεγγάρι.

Εγώ να διαβάζω τα νέα ποιήματα

του Χαλανδραίου Μιχάλη Δελησάββα

κι εσύ να κοιτάζεις τον Όλυμπο,

τέμνοντας με το μαχαίρι το φόβο,

την ένοχη σιωπή και τη φρόνηση

περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή

να σκάσει ο κεραυνός του Δία,

τιμωρός μιας νέας θεϊκής απιστίας.

Ασφαλώς για την ηδονή και την οδύνη

έφταιξε και το γεμάτο φεγγάρι.

            Κώστας Χελμός

_________________________________ 

 Όνειρο

Στο δάκρυ του ερωδιού

κούρνιασες όνειρό μου.

Τη χλωμή του ανάσα καταπίνεις

και προσεύχεσαι μ’ άδηλες λέξεις,

σε άγνωστους θεούς,

τις νύχτες που όλα σωπαίνουν.

Πού χάθηκαν τα στολίδια σου

από φίλντισι,

που φώτιζαν της ερημιάς μου τα σκοτάδια;

Πού χάθηκαν τα κόκκινα σου ρόδια,

που ξεσπόριζες, τις χαρές μου μετρώντας;

Καίω θυμιάματα τώρα,

στριφογυρίζοντας με την ανέμη του χρόνου,

να λειώσει το κακό,

να ελευθερωθείς όνειρό μου,

να στραφταλίζεις στον γαλάζιο Ουρανό μου.

            Παναγιώτα Ζαλώνη