ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ 21/3/21, ΒΙΩΜΑ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ. ΠΑΘΟΣ, ΜΝΗΜΗ

«Εγώ πικρή ζωή μου έχω φτερά // κι ακροβατώ σα να πετάω μάλλον του κόσμου δεν φοβάμαι την αρά //γιατί έχω μέσα μου ένα κόσμον άλλον» Νίκη Μιχαήλ Κατσικάδη Τα είδη της ποίησης, είναι το μέσον, είναι τα καράβια που σαλπάρουν τον αναγνώστη, στις απέραντες θάλασσές της. Όμως η ποίηση είναι μία και μοναδική κι είναι του λόγου ταο ωραιότερο είδος. Η ποίηση είναι κείμενα πρόσωπα των εμπειριών του ποιητή. Τα οποία καθώς έλεγε ο Βίκτωρ Ουγκώ στου ωκεανούς του, ταυτίζονται με τα βιώματα του κόσμου. Η εμπειρία, το συναίσθημα, το πάθος, η μνήμη κινούν τα νήματα των λέξεων που κατασκευάζουν τις φράσεις γι’ αυτό το άριστον οικοδόμημα της Τέχνης του Λόγου. Ο Τέλος Άγρας κι ο Rainer Maria Rilke είπαν ότι η ποίηση είναι εμπειρία και προσωποποίηση του πάθους. Κατά δε τον Μ. Λ. Μπρίκε είναι αναμνήσεις. Και βέβαια στις εμπειρίες συμπεριλαμβάνεται και το φάσμα της πολιτικής και είναι ηθική υποχρέωση των αληθινών δημιουργών, οι οποίοι δοκιμάζονται από κοινωνικοπολιτικά δρώμενα εξαθλίωσης, να είναι παρόντες στα χαρακώματα του αγώνα για μία ζωή ποιοτική, και για ένα μέλλον καλύτερο. Π. χ, στα ποιήματα της Βικτώριας Θεοδώρου στην συλλογή «Εκδρομή» βλέπουμε τα συναισθήματα των γυναικών που εξορίστηκαν στον Εμφύλιο. Επίσης ο ποιητής Γκέοργκυ Τζάκαρωφ, τέως αντιπρ. του Κρατικού Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας στο ποίημά του «Ανάκριση» (μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες), παρουσιάζει με δύναμη ψυχής, τον βασανισμό που υπέστη ένας κουμουνιστής στις φασιστικές φυλακές. Το ποίημα υπάρχει και στην ανθολογία του Νίκου Παππά και Ρίτας Μπούμη-Παππά. Οι στίχοι αυτών των ποιημάτων είναι εμπειρίες. Η ποίηση του 19ου αιώνα της διαμαρτυρίας και της καταγγελίας της συμμετοχής στους λαϊκούς αγώνες με το πάθος για ελευθερία βρήκε απήχηση στα λαϊκά στρώματα. Όταν όμως από την πολιτική ποίηση λείπει η ένθερμη αγωνιστική εμπειρία, τότε δεν έχουμε το επιθυμητό ποιητικό και πολιτικό αποτέλεσμα. Τα μεγάλα επιτεύγματα της Τέχνης του Λόγου είχαν έντονη ψυχολογική θερμοκρασία, διότι βγήκαν μέσα από το βίωμα και την εμπειρία όπως τα έργα του Γιάννη Ρίτσου, της Ρίτας Μπούμη-Παππά, αγαπήθηκαν από τον λαό γιατί έγραψαν με το αίμα της αιμάσσουσας καρδιάς τους. Νίκη Μιχαήλ Κατσικάδη