Στη σκιά της ζωής - Παναγιώτα Χριστοπούλου-Ζαλώνη

Στη σκιά της ζωής (Μυθιστόρημα)

Απόψε λοιπόν ξανατρέξαμε μες στο δικό μας όνειρο, κι οι δυο με μεγάλη λαχτάρα να βρεθούμε στο αχυρένιο σπίτι. Φτάσαμε την ίδια στιγμή, μ' αλίμονο δεν το καταφέραμε να μπούμε μέσα. Απλώναμε τα χέρια μας μα δεν πλησίαζαν τα δικά μου τα δικά του. Όλο κι απομακρύνονταν τα χέρια του Αλέξανδρου μέχρι που χάθηκε κι ο ίδιος μέσα σ' ένα σύννεφο και σ' έναν αγέρα δυνατό. Σαν άψυχο χτυπιόταν τα κορμί του μέχρι που χάθηκε μέσα στη γη. Ο ίδιος ο αγέρας έγινε ακόμη πιο σφοδρός και καταστροφικός. Διέλυσε το σπίτι που 'χαμε χτίσει με τις αχυρένιες μπάλες και σκόρπισε τ' άχυρα μέχρι τον ουρανό και ως τη θάλασσα. Κι έκλαιγαν οι γλάροι λες και ήταν Γκιώνηδες. 
Έκλαιγαν... δεν μπορούσαν να πετάξουν.

Και να πιο πέρα προς τα κει που ήταν η θάλασσα, μέσα από την αχυρένια λάσπη, προβάλλει μια γοργόνα με τη μορφή μου πληγωμένη και κλαμένη. "Που είναι ο Μέγας Αλέξανδρός μου;" φώναζε κι εσπάρασε... Κι οι γλάροι άρχισαν να κλαίνε, να κλαίνε ασταμάτητα.!!!!!

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΚΡΙΤΙΔΗ 
Περιοδικό "Αποστακτήριο του Λόγου και της Τέχνης"

«Στη σκιά της ζωής» ονομάζεται το νέο συγγραφικό έργο της Παναγιώτας Χριστοπούλου – Ζαλώνη. Για να πω την αλήθεια, αν και είχα την τύχη να διαβάσω πολλές φορές τις όμορφες ποιητικές της δημιουργίες, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσω τον πεζό της λόγο. Βέβαια και εδώ οι ποιητικές παρεμβάσεις είναι συχνές και ουσιαστικές προσδίδοντας ένα διαφορετικό χρώμα στην εξέλιξη του μυθιστορήματος. Αν και οι ήρωες του βιβλίου είναι συγκεκριμένοι, κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη ο μεγαλύτερος πρωταγωνιστής του είναι η ίδια η ζωή. Η ζωή με τις χαρές της, τις λύπες της και τα απρόοπτά της. Η ζωή που έρχεται και φεύγει σαν μανιασμένος αέρας. Που περνά σαν όνειρο βιαστικό, για να δώσει τη σκυτάλη της στο νέο αίμα που βγαίνει από τα σπάργανα…

Χρονικά το μυθιστόρημα χωρίζεται σε δυο περιόδους. Το τότε, που σηματοδοτεί τις δεκαετίες του 50-60-70 και το σήμερα με όλες του τις παραμέτρους. Όμορφη ανάπλαση της ζωής του παρελθόντος στην επαρχία αλλά και σε μια Αθήνα πιο ήσυχη, αθώα, φιλική και ανθρώπινη, όπου πρωτοστατούσε η γειτονιά και οι ανθρώπινες σχέσεις. Όταν οι άνθρωποι ήταν φτωχότεροι, αλλά με κόπους και θυσίες κατάφερναν να στέκονται στα πόδια τους και να μεγαλουργούνε.

Η δεύτερη χρονική περίοδος περιγράφει το τώρα, αλλά με έντονο το στοιχείο της νοσταλγίας, της αναπόλησης αλλά και της πολιτικής διαμαρτυρίας για τη στάση των κυβερνώντων απέναντι στους Έλληνες πολίτες. Έντονο επίσης το κοντράστ της διαφορετικότητας ανάμεσα σε μια εποχή αγνότητας και αγάπης χωρίς ψηφιακή τεχνολογία και σε μια εποχή απόλυτου καταναλωτισμού και επιφανειακού σεξουαλισμού, όπου όλα εξαρτώνται από το χρήμα, την εξωτερική εμφάνιση και τα τηλεοπτικά πρότυπα.

Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι άνθρωποι που κυνήγησαν το όνειρό τους και πέτυχαν, άνθρωποι που εγκλωβίστηκαν στις προλήψεις της γενιάς τους και άνθρωποι που άφησαν το πάθος τους να σιγοβράζει σε μια κατσαρόλα ώσπου αυτό τελικά εξατμίστηκε….

Όλα τα παραπάνω παρατίθενται στον αναγνώστη με έναν ζωηρό και χειμαρρώδη λόγο, όπως ακριβώς είναι και η συγγραφέας στην προσωπική της ζωή. Με την ίδια χάρη και σπιρτάδα θα μας κλείσει στο τέλος το μάτι, λέγοντάς μας ότι τίποτα από αυτά, που έχουμε διαβάσει δεν αποτελεί αυτοβιογραφικό στοιχείο. Είναι η απόλυτη αλήθεια; Λίγοι είναι σε θέση να γνωρίζουν… Ωστόσο αυτό που έχει σημασία για ένα μυθιστόρημα δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά τα μηνύματα που θέλει να περάσει. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό επιτυγχάνεται απόλυτα…

Εκδόσεις : "Βεργίνα" Αφοί Ασημακόπουλοι Ο.Ε.