Το Τραμ και η Πονηρή Μαντάμ

 

 

Συγγραφέας: Νίκος Μίχαλος

 (μετά ένα μήνα)

Μόρτης:

Είχα ορκισθεί παιδιά μου, να μην ξαναμπώ σε τραμ, αλλά λόγω η βροχούλα και η κούραση πολλή, αναγκάστηκα ν’ ανέβω για να μη γινώ παπί.

Μα την έπαθα σαν βλάκας και για δεύτερη φορά, έπεσα και πάλι θύμα απ’ την πονηρή μαντάμ-αναμπάμ και παπαντάμ.

Εισερχόμενος στο τραμ, ξαναβλέπω τη μαντάμ. Λέω μέσα μου αμάν… μπροστά μου σ’ έχω σατανά. Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά.

Πλησιάζει και μου λέει, σ’ έστησα, με συγχωρείς, σε λιγάκι κατεβαίνω, άμα θες έλα κι εσύ.

Δώς μου πίσω τα λεφτά μου, λέω και της απαντώ και μετά θα το σκεφτώ. Μου χαμογελά και λέει, θα στα δώσω τα λεφτά, αν με πάρεις αγκαλιά και μου δώσεις δυο φιλιά.

Κοίτα λέω τι με βρήκε στα καλά καθούμενα. Τώρα λέω τι να κάνω, για να πάρω τα λεφτά, ή θα πρέπει να ενδώσω ή να της φερθώ σκληρά. Πράγμα δύσκολο λιγάκι, γιατί βλέπεις είμαι άντρας, έχω κι εγώ καρδιά. Η Μαντάμ είναι κουκλάρα, θα την κάνω τη ζημιά, μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, γιατί όπως λένε κάποιοι, ο τολμών πάντα νικά. Την αρπάζω και της δίνω δυο φιλάκια σταυρωτά, μου χαρίζει άλλα δυο και με σφίγγει δυνατά. Ύστερα μου λέει γειά σου, θα στα φέρω τα λεφτά, αύριο πρωί στις 10, στου Τζελέπη τη μεριά. Κατεβαίνει και βαδίζει γρήγορα και βιαστικά.

Εψυλλιάστηκα και ψάχνω, πορτοφόλι πουθενά. Βρε τη σκρόφα τη μαντάμ, μου την έφερε ξανά. Τώρα πώς θα βγω στην πιάτσα, θα με κράξουνε παιδιά, που επιάστηκα κορόιδο και για δεύτερη φορά. Τα επλήρωσα καλά, τα φιλάκια τα γλυκά. Πάω πάλι στου Τζελέπη με κουλούρι και τυρί.

Μα το τραμ πλέον, κομμένο, δεν θα μπω ξανά εκεί, θα φυλάω καραούλι εις τη στάση τη γνωστή. Κι όταν η μαντάμ κατέβει, θα την πιάσω απ’ το μαλλί και θα τήνε τσιτσιδώσω για να γελοιοποιηθεί. Ύστερα γραμμή θα πάω στην Τροχαία ρε παιδιά, να τους πω αυτή τη στάση να τη λένε παπαντάμ. Είναι όνομα και πράγμα για την πονηρή μαντάμ.

Όσο για τη μανταμίτσα, ούτε να την ξαναδώ γιατί αν με πλησιάσει θα τριτώσει το κακό. Τώρα φεύγω για Περαία, με το μέσον το γνωστό, το τραμ δύο δηλαδή, που σε πάει και σε φέρνει, δίχως να χαλάς δραχμή. Και θα είμαι στου Τζελέπη, σε μια ώρα στρογγυλή.

Έτσι είμαστε οι άντρες, έχουμε καλή καρδιά, τις γυναίκες αγαπάμε και μονίμως την πατάμε, όπως και με τον Αδάμ που την έπαθε ο δόλιος από πονηρή γυνή, Εύα ήταν το όνομά της, είναι διεθνώς γνωστή. Πρώτα έφαγε το μήλο και μετά έφαγε ξύλο.

Τώρα αποχαιρετάω, γεια σας και ορεβουάρ και μια συμβουλή θα δώσω εις τα νέα τα παιδιά.

Μάγκες της νέας εποχής, με κινητά και τάμπλετ, σε τραμ μην ξαναμπαίνετε, δουλέψτε πατινάκι, γιατί αν μπείτε μες στο τραμ και σας τρακάρει η μαντάμ με το μακρύ χεράκι, κλάψτε το και το κινητό και το πορτοφολάκι. Έτσι την έπαθα κι εγώ, από την κούκλα τη μαντάμ, δηλαδή απ’ έξω κούκλα και από μέσα βρε πανούκλα.

Ταύτα και σας χαιρετώ.

 

Υ.Γ.     Και μη γίνεται κουβέντα, από δω και από κει, δεν πηγαίνει σ’ ένα μάγκα έτσι να ξευτιλιστεί. Το τι έπαθα εγώ, γύρω να μη μαθευτεί. Θα το ξέρω μόνο εγώ και του Τζελέπη η ακτή…