Συγγραφέας: Νίκος Μίχαλος
Καραγκιόζης: Καλημέρα παιδιά μου! Σήμερα θα πούμε και θα εξηγήσουμε μερικά αρχαία ρητά, που είναι σοφά και διδακτικά. Εγώ θα λέω το ρητό στα αρχαία και εσείς θα το μεταφράζετε.
Κοκοβιός: Δεν γίνεται μπαμπάκο, γιατί δεν ξέρουμε αρχαία ελληνικά.
Καραγκιόζης: Τότε θα λέτε με δικά σας λόγια ό,τι καταλαβαίνετε, εντάξει;
Πιτσικόκος: Οκέυ ντάντυ!
Καραγκιόζης: Το οκέυ ρε βλαμμένο, στην Ελλάδα είμαστε! Θα λες «είμαι μέσα». Αρχίζω: «Δωσ’ μοι πας τω και ταν γαν κινήσω», τι θέλει να πει;
Κοκοβιός: Θα πει «δως μου παστό να το τηγανίσω».
Καραγκιόζης: Πάλι το νου σας στο φαί τον έχετε. Μεγάλε, λέγε εσύ, το ρητό λέει «παν μέτρον άριστον», τι θα πει;
Κολλητήρης: Θα πει «πάω με μετρό στην Κάρυστο».
Καραγκιόζης: Για σοβαρευτείτε, γιατί θα πέσει αγία ράβδος! Λοιπόν, το επόμενο «χρόνου φείδου».
Πιτσικόκος: Αυτό θα πει «του χρόνου ο φιδές».
Καραγκιόζης: Πάλι στο φαί ο νους σας. Το επόμενο λέει «εν οίδα, ότι ουδέν οίδα».
Κολλητήρης: Εύκολο είναι, «μια γίδα, μα ποια γίδα».
Καραγκιόζης: Ας μη μιλήσω. Το επόμενο λέει «γηράσκω αεί διδασκόμενος», δηλαδή;
Κοκοβιός: Θα πει «γέρασα και μυαλό δεν έβαλα».
Καραγκιόζης: Ούτε θα βάλεις ποτέ σου! Το επόμενο «τα εν οίκω μη εν δήμω».
Κοκοβιός: Θα πει «το σπίτι μου δεν το δίνω στον δήμο».
Καραγκιόζης: Όχι, θα πει πως ό,τι λέμε σπίτι να μη τα λέμε έξω, δηλαδή θα λέμε ότι πεινάμε, αλλά σιγά, να μην τ’ ακούνε έξω. Και το τελευταίο «ουδέν κακό αμιγές καλού»,. Τι θα πει μικρέ;
Πιτσικόκος: Θα πει ότι το κακό δεν γίνεται να είναι καλό.
Καραγκιόζης: Και τώρα θα σας πω το τελευταίο και τέρμα για σήμερα. Λοιπόν, το ρητό λέει «μηδέν άγαν», που θα πει μικρέ Πιτσικόκο;
Πιτσικόκος: Θα πει «δεν βρήκαν, δεν φάγαν».
Καραγκιόζης: Ούτε εμείς τρώμε, αλλά κάποιοι λένε ότι «ο λαός θέλει μόνο άρτο και θεάματα». Όμως εμείς, ούτε άρτο έχουμε, ούτε θεάματα. Μόνο στο σαράι έχει φαί και για θέαμα έχουμε τον Βεληγκέκα, που τον βλέπουμε κάθε μέρα.
Κοκοβιός: Μπαμπάκο, ξέρω κι εγώ ένα αρχαίο ρητό.
Καραγκιόζης: Μπράβο παιδί μου. Και ποιο είναι αυτό;
Κοκοβιός: Είναι αυτό που λέει «μηδένα πριν παρεξήγα καθάρισε». Το έλεγε ο Σταύρακας και το άκουσα κι εγώ.
Καραγκιόζης: Όμως δεν είναι έτσι. Το σωστό είναι «μηδένα προ του τέλους μακάριζε», δηλαδή οποιανού μέλλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει. Και τώρα…. Έτοιμοι, εμπρός μαρς για την βίλα (παράγκα) και όχι πολλά έξω, γιατί κυκλοφορεί ένα ζουζούνι, που ήρθε από την Κορώνη και το λένε Κορωνιό, κι αν σου μπει στη μύτη, δε βγαίνει με τίποτα. Γι’ αυτό στη μύτη μπαμπάκι και στο στόμα μαντηλάκι. Το βήξιμο απαγορεύεται. Εδώ το μορφωτικό μάθημα τελείωσε. Καληνύχτα και όσοι βήχουν, να μην έρθουν αύριο στην παράσταση! Εκτός από τον μπάρμπα μου, που με τα γκλίτσα θα κάνει το κακό ζουζούνι μπλε-μαρέν! N. M.
